"مسایل جنسی" و "اوضاع اقتصادی" از مهمترین دلایلی هستند که وقوع طلاق های زودرس و بیش از مقدار لازم و ضروری خانوارهای ایرانی را رقم می زنند.
در این میان، قطعا، مسایل و مشکلات اقتصادی دست بالا را دارند، زیرا در حالی که به بهره گیری از مشاوره های آمیزشی، قرص ها و داروها و وسایل کمکی می توان سر و شکلی تازه به روابط شویی داد، نمی توان مدام مشت بسته خود را نزد نیمه پیدا شده باز کرده و او را به چالش ایرانی "مو کندن از دستان بی مو" دعوت نمود!
در بسیاری از کشورهای غربی، بچه ها در سن سالگی به بیرون از خانه دعوت شده و مم می گردند "برو کار می کن مگو چیست کار" را کاملا جدی بگیرند.
در سرزمین ما این امر وجود داخلی ندارد و بچه خوب، همیشه، آنی که تا قبل از ازدواج بابا و مامان را تنها نمی گذارد شناخته می شود.
مسلم است که خروج یک جوان ساله از خانه حال خوبی را نصیب او نمی کند. با این حال، باید قبول کرد که شمار بالایی از این اخراجی ها، آینده به مراتب بهتری را توسط دستان پر توان خویش رقم خواهند زد.
مشکل قطعا به خانه نشینی دختران و پسران دم بخت یا بخت برگشته خلاصه نشده و پدران و مادرانی که جز "فقط درست را بخوان و به هیچ چیز دیگر کار نداشته باش" بر زبان نمی آورند، فکرش را هم نمی کنند که گاه، سرگردانی از کتب درسی به سوی دروس زندگی، اتفاقات به مراتب بهتری را برای جوان ایرانی رقم می زند.
اگر جوان خانه نشین ایرانی از متوسط هزینه های زندگی خانوارهای تک نفره و دو نفره ماهانه شهری و روستایی، که توسط مرکز آمار ارائه شده و براحتی در اختیار متقاضیان قرار می گیرد، سر در بیاورد، راحت تر و بهتر خواهد توانست بین حقوق دریافتی یا حقوقی که خواهد گرفت و مخارج ماهانه دست به مقایسه زده و به نتایجی در مایه های "اتفاقی خواهد افتاد!" برسد.
عدم اعتماد کامل به گزارشات مرکز آمار اتفاق خیلی ناراحت کننده ای نیست، زیرا جوان ایرانی می تواند با چشم چرانی به خانه و زندگی دور و بری ها، یک خانوار دارای زندگی متوسط که اعضای آن صادقانه از مخارجشان حرف به میان می آورند را رصد کرده و آمار و ارقام نشات گرفته از آن را معیاری برای اتفاقات آینده خود و خانواده محترم قرار دهد.
نیمه های پیدا شده با بهره گیری از روش های بالا می توانند در کنار سخنان شیرین و گول زننده و نشان دادن درب باغ سبز، از "اگر پول هایمان را روی هم بگذاریم." هم حرف زده و از پاسخ حاصله برای بله گفتن و بله شنیدن نهایت استفاده را ببرند.
آن هایی که در پاسخ به مطالب بالا "اوایل باید بابا و مامان ها کمک کنند" می گویند باید بدانند که جوانانی که در اوایل زندگی روی پای خودشان نمی ایستند، با گذر زمان و وقتی "هر روز بدتر از دیروز" را تجربه می کنند، قطعا ایستادن روی پاهای دیگران را با شدت و حدت بیشتری پیگیری خواهند نمود!
متاسفانه، یکی از بزرگترین اشتباهات پسران و دختران ایرانی این است که بچه دار شدن را هم همانند ازدواج، که همه باید انجامش دهند، به حساب می آورند.
ناگفته پیداست که به دنیا آوردن را فقط هنگامی می توان امری طبیعی دانست که هم "بچه خودش بزرگ می شود" را از صمیم قلب باور کنیم و هم بر "تربیت چیزی جز نشانیدن گردکان بر گنبد نیست" ایمان و اعتقادی راسخ داشته باشیم.
پسر و دختر ایرانی باید خوب بدانند که تنها وقتی از درآمد ماهانه چیزی اضافه می آید می توانند دست به انجام اقدامات لازم برای فرزند آوری بزنند، زیرا در غیر این صورت بیش از هر چیز مصداق ضرب المثل "یک لا بود نرسید، دولایش کردیم تا برسد" شناخته خواهند شد( کاش در فارسی به جای ضرب المثل بالا ضرب المثل "دولا بود نرسید، سه لایش کردیم تا برسد" را داشتیم تا بچه ها بیشتر در جاهای واقعی خود قرار بگیرند)
در باره وم فرزندآوری، خیلی ها از عباراتی مثل "هر آنکس که دندان دهد نان دهد" استفاده کرده و اصلا نمی دانند که نه تنها در وجود آدمی اعضا و جوارح دیگر نیازمند رسیدگی هم وجود داخلی دارند، بلکه بچه های امروزی به استشمام بوی خوش نان تازه رضا نداده و ترجیح می دهند از بوییدنی ها، چشیدنی ها، خوردنی ها، پوشیدنی ها، گشتنی ها، سوار شدنی ها و زندگی کردنی های دلپذیر هم بهره کافی را ببرند.
کوتاه سخن اینکه درست است که "عقد ازدواج در آسمان ها بسته می شود"، اما عدم توجه به مسایل اقتصادی موجب خواهد شد که بچه های خوبی که بی نهایت یکدیگر را دوست دارند مجبور شوند که دستان همدیگر را گرفته و در جایی مرتفع، نیم نگاهی به آسمان ها بیندازند!
های ,هم ,ها ,بچه ,نمی ,ایرانی ,ضرب المثل ,است که ,کرده و ,می شود ,کردیم تا
درباره این سایت